تو با نگاه کوچکی

به من امید می دهی

به چشم های خسته ام

تو نور و دید می دهی

 

 

لیاقتی به من بده

که جز تو را رها کنم

اگر چه جز تو هم تویی

اگر که چشم وا کنم 

 

همیشه دست غیبی ات

رسیده در شب سیاه

نجات می دهی مرا

درست پای پرتگاه

 

چه کم می آورم از این

محبت زیاد تو

مگر کی ام که لحظه ای 

نمی روم ز یاد تو !

 

 

نوشته شده در پنج شنبه 90/3/12ساعت 12:36 عصر توسط حمیده بالایی نظرات ( ) |